με αυτά τα μηχανάκια μεγαλώσαμε βλέποντας τα στους αγώνες και θαυμάζοντας τα ιερά τέρατα της εποχής να τα δαμάζουν, φτάνοντας μέχρι και τον τελευταίο τίτλο που πήρε ο Rossi με την NSR 5OO στα Motogp. Κανείς όμως πια δεν ασχολείται με αυτά τα δύσμοιρα δίχρονα και είναι τόσο κρίμα. Οι εταιρίες τα απαξιώνουν, το marketing τα θάβει στο βωμό της προστασίας του περιβάλλοντος και μόνο ορισμένα χωματερά επιμένουν να κρατούν ζωντανή την ιδέα του δίχρονου κινητήρα. Σταμάτησαν να παράγονται θρυλικά μηχανάκια, όπως το RGΓ ή το Bimota Vdue 500 ακριβώς επειδή κανείς δεν ενδιαφέρθηκε γι' αυτά όταν η τετράχρονη τεχνολογία άρχισε να παίρνει απειλητικά μερίδια στην αγορά. Ήταν δύσκολες μοτοσικλέτες, ατίθασες, για λίγους και καλούς. Όμως είχαν τη γλύκα και την πρόκληση να τις δαμάσεις, να νιώσεις εκείνο το συναίσθημα ότι προσπαθείς να κάνεις καλά το θηρίο, ότι στη moto4fun παρέα σου σε κοιτούν περισσότερο με θαυμασμό και ας μη το παραδέχονται τις Κυριακές που βγάζεις βόλτα τη "λαδιέρα" σου μαζί με τα super RRR τους.

Αυτή η μυρωδιά του λαδιού που ξαναμύρισα στο δρόμο (γιατί στο χώμα παραμένω δίχρονος ακόμα) με έκανε να αναζητήσω κάποιο νέο δίχρονο μηχανάκι και να ξαναβρώ όσα με εντυπωσίαζαν μικρότερο. Και απογοητεύτηκα. Γιατί είδα λίγες προσπάθειες και φυσικά πανάκριβες. Όπως για παράδειγμα το Suter SRT500 (με το κατάμαυρο fairing στις φωτογραφίες παρακάτω). Ξεκινά από τις 50.000Ε και ίσως φτάνει και τις 90.000! Πρέπει να δαπανήσεις μια περιουσία δηλαδή πια για να έχεις στο γκαράζ σου την πιο "φθηνή" (θεωρητικά) τεχνολογία κινητήρων; Κι όμως ο Eskil Suter, επικεφαλής της Suter Racing, κατασκευάζει αυτό το δίχρονο κουκλί με V4 κινητήρα, πλαίσιο από το πρωτότυπο των Motogp της Ilmor από το 2007 και με διάφορα καλούδια για να το εξοπλίσεις και να το χαίρεσαι στις πίστες. Συγνώμη κύριος, πολλά είναι...

Στη συνέχεια βρήκα μια δημιουργία από την Πολωνία. Το JJ2S X4 500. Όπου το Χ αναφέρεται στη διάταξη του κινητήρα. Τετρακύλινδρο σε μορφή Χ δηλαδή και δυστυχώς τα Πολωνικά μου δεν μου επιτρέπουν να πω περισσότερα από κάποια τεχνικά χαρακτηριστικά. Υγρόψυκτος κινητήρας 500cc σε μορφή Χ4 που αποδίδει 110hp@8.000rpm και 155kg βάρος! Γιατί να προτιμήσετε ένα Monster δηλαδή και όχι αυτό;

Για το τέλος κράτησα κάποια θρυλικά αγαπημένα μηχανάκια, βγαλμένα απευθείας από τους αγώνες. Όλα τους περίπλοκα και πανέμορφα. Suzuki, Aprilia και Bimota πέρασαν στην παραγωγή δίχρονα θηριάκια που για ακόμη μια φορά θάφτηκαν σε πωλήσεις. Για το Aprilia ειδικά έγιναν αρκετές προσπάθειες και πατέντες να ανέβει στα 500cc από ιδιώτες, δείγμα του πάθους ορισμένων για το κινητήρα που δυστυχώς μετράει αντίστροφα το χρόνο που θα βρίσκεται κοντά μας.

Είναι τελικά ο δίχρονος τόσο βλαβερός; Δεν θα μπορούσε η εξέλιξη της τεχνολογίας να τον κάνει να περνάει τις σύγχρονες προδιαγραφές; Μήπως το marketing δημιουργεί κάποιες "ανάγκες" που τελικά δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ανάγκη των εταιριών να πουλήσουν; Καλή η εξέλιξη της τεχνολογίας, σαφώς και λειτουργεί υπέρ μας προς όλες τις κατευθύνσεις. Και κανείς δεν διαφωνεί ότι εκείνες οι μοτοσικλέτες ήταν εξειδικευμένες, ήθελαν χέρια και ήταν ατίθασες, έως και επικίνδυνες. Όμως κανείς δεν διαφωνεί επίσης ότι πλέον τα πάντα μπορούν να φτάσουν στο επίπεδο της φιλικότητας και της ευχρηστίας που είναι απαραίτητα στοιχεία για να μπορεί ο μέσος χρήστης να διαθέτει μια τέτοια μοτοσικλέτα. Στην αρχή το κόστος παραγωγής, άρα και απόκτησης μιας δίχρονης μοτοσικλέτας θα είναι μεγάλο, όμως είναι πολλοί εκείνοι που αναπολούν τέτοιες εικόνες και ίσως δαπανήσουν κάποια σεβαστά ποσά για να την αποκτήσουν. Αν οι εταιρίες όμως το αποφασίσουν, μπορούν να επενδύσουν σε εναλλακτικές μορφές τεχνολογίας - όπως η ηλεκτροκίνηση -παράλληλα με την προσπάθεια διάσωσης των δίχρονων κινητήρων.

Μήπως τελικά απλά αρχίσαμε να μεγαλώνουμε;

Τελευταία τροποποίηση: Σάββατο, 14 Νοέμβριος 2009 20:07